تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی
نـــه طــویـــلــه ، نه جُلی نه کاهی
پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت
تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت
هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تو را
یک جو از عقل به سر نیست تو را
بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَی
به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی
بــهـــر مــــردم بــبـــری تــو باری
بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری
بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــل بـبـری
بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری
تــا کــه راضــی شــود از تو آن یار
یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار
بـهـر آن مـاده خــر خـوب و ملوس
بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس
روی جُـــل نـقــش و نـگـاری زیـبـا
جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا
بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری
بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری
بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه
وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده
پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت
بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت
پــس از امــروز بــرو بر سرکار
تــا کـــه اســبــاب مــهــیــا نشود
تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار
موسم عــقــد تــو بــر پا نشود
نظرات شما عزیزان:
